Spektakl “Nieosobni - program romantyczny w czterech częściach, podszyty mykologią, ezoteryką i psychotroniką” | Polska
#ciekawaforma #MironBiałoszewski #zabawasłowem #humor #młodymsięspodoba #przydasiędomatury
Twórcy: Teatr Malabar Hotel
Reżyseria: Marcin Bartnikowski, Marcin Bikowski
Tekst: Marcin Bartnikowski
Choreografia: Marta Bury
Muzyka: Anna Stela
Scenografia: Marcin Bartnikowski, Marcin Bikowski
Kostiumy: Marcin Bikowski
Światło: Marcin Bartnikowski
Obsada: Marcin Bartnikowski, Marcin Bikowski
Produkcja i opieka merytoryczna: Katarzyna Szumlas
Premiera: 13 czerwca 2023
Spektakl powstał przy współpracy z Pałacykiem Konopackiego w Warszawie, Domem Kultury „Praga” w Warszawie i Muzeum Woli w Warszawie.
Spektakl współfinansowany przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w ramach programu “Dziedzictwo Kulturowe Warszawy”.
Spektakl powstał w ramach programu OFF Polska organizowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, dofinansowanego ze środków Ministrerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Spektakl wziął udział w 30 Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
Data: 31 sierpnia 2025 | niedziela
Godzina: 17:00
Miejsce: Sala A_22, Fabryka Sztuki w Łodzi, ul. Tymienieckiego 3
Bilety: 40 zł - early bird / 50 zł - ulgowy / 70 zł - normalny
Sprzedaż biletów: za pośrednictwem portalu kicket.com / płatność online
Bilety early bird: dostępne w sprzedaży do 13 lipca 2025
Bilety normalne i ulgowe: dostępne w sprzedaży od 14 lipca 2025
Czas trwania: 60 minut
Wiek widzów: 14+
Język: spektakl w języku polskim
Elementy wrażliwe: w trakcie spektaklu artyści proponują widzom jedzenie i dobrowolnie karmią widzów
Po spektaklu, ok. godziny 18:30, zapraszamy na rozmowę z twórcami.
Rozmowa odbędzie się we Foyer Fabryki Sztuki w Łodzi.
Rozmowę poprowadzi Tomasz Domagała.
Rozmowa prowadzona będzie w języku polskim.
OPIS SPEKTAKLU
Nienansycenie twórcze jest na ogół zjawiskiem niezbędnym i pożądanym. Artysta/artystka głodny/głodna - to artysta/artystka płodny/płodna. Nas interesują wszakże przemilczane następstwa twórczego nienasycenia; te wstydliwe i niepożądane.
Nasz spektakl jest senną fantazją o latach 50-tych, kiedy głód twórczy funkcjonował obok dojmującego głodu fizycznego. Takie były realia okaleczonej powojennej Warszawy, w których powstał Teatr na Tarczyńskiej i Teatr Osobny. Jego twórczynie i twórcy, uprawiający sztukę wyprzedzającą ich czasy, tworzyli wyjątkową i barwną komunę artystyczną, w której wykluwały się niezwykłe idee teatralne, plastyczne, literackie, filozoficzne i ezoteryczne. Nie przypadkiem gośćmi teatru osobnego byli chociażby Allan Ginsberg, Simone de Beauvoir, czy Jean Paul Sartre. Ów teatr, negując psychologiczne odtwarzanie życia, sam stawał się życiem i wypływał poza swoje ramy, infekując głodem twórczym, życia jego twórczyń i twórców. Głód życia wyodrębnił silną, twórczą i efemeryczną wspólnotę. Jest to historia o lalkach i ludziach, czyli o życiu i nieżyciu.
Spektakl zdobył wyróżnienie w Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w 2024 roku i otrzymał sześć wyróżnień w ankiecie miesięcznika “Teatr” - “Najlepszy/Najlepsza w sezonie 2023/2024”, w kategoriach: Przedstawienie offowe i Przedstawienie teatru lalek.
FRAGMENTY RECENZJI
“Nieosobni” to przedstawienie, które wciąga niebywale już na najbardziej podstawowym, wrażeniowym poziomie. Wytresowani w intelektualizacji pewnie trochę wstydzimy się przyznać sami przed sobą, że nasze narzędzia konfrontacji z codziennością nie bardzo tu działają. Tak, przedstawienie Malabar Hotel, to też rzecz o szkiełku i oku. O kulturowych przyzwyczajeniach, o lekturowych nawykach. “Program romantyczny”, pamiętamy?
Chciałabym napisać jeszcze o tym, jak wszystko tu się fenomenalnie składa, na poziomie słowa, formy, gestu, jak świetnie się spina i finalizuje. Ale to chyba nie w tym rzecz, albo - nie tylko w tym, aby było dobrze teatralnie. W czym zatem? Może w tej tytułowej “nieosobności”? W teatrze na podłodze, z farbowanych szmat i z nieprzewidywalnym finałem, ale we wspólnocie i w poczuciu bycia razem. W odpuszczeniu. W uwierzeniu w duchy? Nie wiem. Ale czuję: “To jest teatr, to jest cud”.”
(Anna Jazgarska, “To jest teatr”)
“Tytułowe cztery części odnoszą się do konstrukcji “Dziadów” Adama Mickiewicza, a przede wszystkim przypominają stosunek Białoszewskiego do romantyzmu i dramatu wieszcza. Satyryczne nawiązania do historii literatury i jej recepcji w Teatrze Osobnym nie pozostają jedynie na poziomie żartów - duchy twórców z Tarczyńskiej rzeczywiście wchodzą na scenę pod postacią lalek (płaskich, wyciętych z papieru, czym też nawiązują do teatru Białoszewskiego). To one stają się bohaterami obrzędu, który nie jest powiązany logiką przyczynowo-skutkową, ale “kto czytał, ten zrozumie” (ta fraza często pada ze sceny). Znajomość arcydramatu okazuje się przydatna, bo aktorzy pytają publiczność o kolejność poszczególnych części (“ale to nie my nadawaliśmy numerki”).
(Paweł Stagret, “Nieosobni”, “Teatr”, nr 12, 2023)
INFORMACJE O TWÓRCACH
Teatr Malabar Hotel - powstał w 2009 roku. Od początku jest prowadzony przez Marcina Bartnikowskiego i Marcina Bikowskiego. Nazwa teatru została zainspirowana fikcyjną przestrzenią - Malabar Hotelem występującą w trzech dramatach Witkacego: “Bziku tropikalnym”, “Niepodległości trójkątów” i “Metafizyce dwugłowego cielęcia”. Teksty te są pokłosiem antropologicznej wyprawy, w której Witkiewicz towarzyszył Malinowskiemu po śmierci Jadwigi Janczewskiej. Smutek i feeria tropików zainspirowały twórców teatru do własnych podróży i indyjski Malabar stał się źródłem inspiracji. Teatr Malabar Hotel od 2013 roku regularnie współpracuje z Teatrem Dramatycznym Miasta Stołecznego Warszawy, oraz z innymi teatrami w Polsce (Teatr Studio w Warszawie, Teatr Roma w Warszawie, Białostocki Teatr Lalek, Teatr Polski w Warszawie, Teatr Szkolny im. Jana Wilkowskiego w Białymstoku, Teatr Collegium Nobilium, Teatr Socho w Warszawie, Teatr Ochoty w Warszawie, Teatr Fredry w Gnieźnie) i za granicą (Shaubude w Berlinie, Westfluegel w Lipsku).
Marcin Bartnikowski - aktor i dramaturg. Założyciel teatru Kompania Doomsday oraz Teatru Malabar Hotel w Warszawie. Stworzył ponad 30 ról w teatrach Warszawy, Białegostoku, Gniezna, Kompanii i w Malabarze. Brał udział w około 150 festiwalach na trzech kontynentach. Czterokrotny stypendysta MKiDN. Laureat ponad dwudziestu nagród teatralnych, w tym za rolę i najlepszy spektakl w Ogólnopolskim Konkursie Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej (spektakl na podstawie autorskiego tekstu “Baldanders”), Nagrody Głównej Festiwalu Złamany Szlaban, kilku wyróżnień ZASP (za role i całokształt twórczości), licznych nagród za reżyserię, Nagrody Rektora Akademii Teatralnej, Nagrody “Przystanek Młodzi” Gazety Wyborczej. Wielbiciel psów. Pasjonat malabarskiej kuchni. Aktualne stanowisko pracy: profesor nadzwyczajny Białostockiej Filii Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie, prezes Fundacji Teatr Malabar Hotel.
Marcin Bikowski - scenograf, aktor, reżyser. Współtworzy Teatr Kompania Doomsday (od 2007), a także Teatr Malabar Hotel (od 2009). Wielokrotnie nagradzany za kreacje aktorskie, m.in.: nagroda główna dla Kompanii Doomsday za spektakl “Salome” w konkursie “Nowe Sytuacje na Festiwalu Teatralnym Malta, nagroda główna dla Marcina Bartnikowskiego i Marcina Bikowskiego - twórców spektaklu “Baldanders” w XIII Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, Grand Prix za spektakl “Baldanders” na Festiwalu “Kon-teksty” w Poznaniu, nominacja do nagrody “Fringe 2013” za spektakl “Głośniej” na Edinburgh Festival Fringe. W przeciągu 15 lat wraz z grupą Kompania Doomsday, Teatrem Malabar Hotel oraz w pokazach solowych, wziął udział w około 200 festiwalach teatralnych - polskich i zagranicznych.
Marta Bury - choreografka, aktorka, tancerka, socjolożka, pedagożka tańca. Założycielka Teatru o.de.la (2014) i prezeska Fundacji Teatr o.de.la (2018), współpracującej z tancerzami, choreografami i nauczycielami tańca, prowadzącej działania propagujące sztukę tańca. Nauczycielka opracowywanej przez siebie metody pracy nad pogłębieniem świadomości ciała “Stawanie się przestrzenią”, autorka pracy doktorskiej z dziedziny pedagogiki tańca o wpływie barwnych wizualizacji psychokinetycznych na ciało. Jest autorką ponad sześćdziesięciu choreografii, głównie dla teatrów lalek, ale również teatru tańca i teatrów dramatycznych. Laureatka kilku nagród aktorskich i choreograficznych. Choreografka spektakli Teatru o.de.la m.in.: “Uwaga” (2019, spektakl nagrodzony w 2020 roku jako najlepszy spektakl teatru niezależnego THE BEST OFF), “Kraksa” (2019), “Ekstazy” (2021), “Figura. Tor. Płaszczyzna” (2022). Interesuje się ciałem, jako drogą do samoregulacji i dobrostanu. Uczestniczyła w badaniach naukowych Anny Dako, dla Uniwersytetu w Aberdeen w Szkocji. Była słuchaczką rocznych warsztatów “Kultura Ciała” Izabeli Chlewińskiej. Jako performerka brała udział w performansach Izabeli Chlewińskiej: “Cisza” (w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie), “Ciało” (w Galerii Narodowej Zachęta,) “Ciało. Obiekt” (w Galerii Sztuki BWA w Rzeszowie). Prowadzi warsztaty dla wysoko wrażliwych dzieci i dorosłych, nowatorską metodą Intibag. Jest pomysłodawczynią i organizatorką Festiwalu Nowe Strategie Choreograficzne.
Anna Stela - muzyczka, aktorka, kompozytorka. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie. Jako aktorka i twórczyni muzyki teatralnej współpracowała m.in. z: Teatrem Polskim w Poznaniu, Teatrem Dramatycznym w Wałbrzychu, Teatrem Starym, Teatrem Łaźnia Nowa i Teatrem Słowackiego w Krakowie, Teatrem Malabar Hotel w Warszawie. Dwukrotna Stypendystka Miasta Krakowa (2009, 2011). W 2015 roku otrzymała Stypendium Ministra Kultury “Młoda Polska”, a w 2020 roku Stypendium Ministra Kultury “Młoda Polska” i “Kultura w Sieci”. Laureatka m.in. Międzynarodowego Festiwalu Wokalnego Szkół Teatralnych w Petersburgu (2008); XVII Festiwalu Rzeczywistość Przedstawiona w Zabrzu, za muzykę do spektaklu “Ku Klux Klan - Tu mieszka miłość” w reż. Macieja Podstawnego (2017); XXVIII Opolskiego Festiwalu Teatru Lalek, za rolę Kławdii Chauchat w spektaklu “Czarodziejska Góra” w reż. Hendrika Mannesa (2017); Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego “Walizka” w Łomży, za muzykę do spektaklu “Tutli Putli - kto jest dziki?” w reż. Magdaleny Miklasz (2018); XIII Międzynarodowego Festiwalu Gombrowiczowskiego w Radomiu, za rolę Zosi w spektaklu “Ferdydurke” w reż. Magdaleny Miklasz (2018).
Katarzyna Szumlas - specjalizuje się w edukacji kulturalnej, obecnie specjalistka ds. programowo-literackich w Teatrze Polskim. Była kierowniczką Działu Animacji i Projektów oraz producentką spektakli dla dzieci w Teatrze Rampa, a także koordynatorką projektów artystycznych w Stowarzyszeniu “Konkluzja” i Fundacji “Zakochana Warszawa”. Jako kuratorka programów edukacyjnych w Muzeum Warszawy realizowała prawobrzeżne projekty edukacyjne, towarzyszące wystawom czasowym. Jest kuratorką wystawy “Port Praski” - części stałej ekspozycji Muzeum Pragi, współautorką przewodnika “Warsaw. Slow Travel”, a także przewodniczką miejską.
