Data: 26 sierpnia 2024 / poniedziałek
Godzina: 17:30, 19:00, 21:30
Miejsce: Sala C_101, Fabryka Sztuki w Łodzi, ul. Tymienieckiego 3
Wstęp: bezpłatny / konieczna wcześniejsza rezerwacja bezpłatnych wejściówek
Rezerwacja bezpłatnych wejściówek: od godziny 16:00, w poniedziałek, 29 lipca 2024 / przez portal kicket.com
Godzina: 17:30
Spektakl "Śpiewy Eurypidesa" | 2007 | Teatr CHOREA | Polska
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Film: 1 lipca 2009, Elektrociepłownia Szombierki w Bytomiu | Realizatorzy: Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego, XVI Festiwal Sztuki Tanecznej w Bytomiu
Czas trwania: 60 minut (bez przerw)
Wiek widzów: 16+
Godzina: 19:00
Spektakl "Gry [w] Pana Cogito" | 2008 | Teatr CHOREA | Polska
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Film: 26 marca 2011, Fabryka Sztuki w Łodzi | Realizatorzy: TVi LODMAN, Uczelniane Centrum Informatyczne Politechniki Łódzkiej
Czas trwania: 80 minut (bez przerw)
Wiek widzów: 14+
Godzina: 21:30
Spektakl "Grotowski - próba odwrotu" | 2010 | Teatr CHOREA | Polska
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Film: 06-07 kwietnia 2011, Teatr na Woli w Warszawie | Realizatorzy: XXI Festiwal Warszawskie Spotkania Teatralne
Czas trwania: 105 minut (bez przerw)
Wiek widzów: 15+
"Śpiewy Eurypidesa"
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Muzyka: Maciej Rychły
Opracowanie muzyczne i prowadzenie chóru: Tomasz Krzyżanowski
Choreografia: Teatr CHOREA
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Wizualizacje: Paweł Passini
Kostiumy: Weselina Nikołow
Obsada premierowa: Dominika Krzyżanowska, Dorota Porowska, Katarzyna Tadeusz, Anna Bogdanowicz, Janusz Adam Biedrzycki, Hubert Domański, Paweł Korbus, Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek, Tomasz Rodowicz, Arkadiusz Rogoziński
Obsada od 4 lipca 2009: Dominika Krzyżanowska, Małgorzata Lipczyńska, Dorota Porowska, Katarzyna Tadeusz, Elina Toneva, Janusz Adam Biedrzycki, Hubert Domański, Paweł Korbus, Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek, Tomasz Rodowicz
Premiera: 1 września 2007, scena Fabryki Sztuki w Łodzi
Więcej: www.chorea.com.pl/spektakle/spiewy-eurypidesa
Zapis filmowy spektaklu: 1 lipca 2009, scena w Elektrociepłowni Szombierki w Bytomiu
Realizatorzy: Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego, XVI Festiwal Sztuki Tanecznej w Bytomiu
Kiedy z grupą Earthfall zamykaliśmy projekt "Bakkus" wiedziałem, że dla CHOREI to jeszcze nie koniec pracy z Eurypidesem i jego "Bachantkami". Wkrótce podjęliśmy ryzykowną próbę opowiedzenia tej wieloznacznej tragedii przy użyciu zupełnie innego klucza: wykorzystując wyłącznie partie chórów z "Bachantek" i ruch. Chór jest głównym bohaterem dramatu. Spektakl "Śpiewy Eurypidesa" jest więc przekładem antycznych chórów przez gest, taniec i pieśń, na teatr współczesny. Jest szukaniem nowego języka znaczeń w komunikacji ze światem - języka współczesnej chorei. W tym spektaklu gest i ruch są ekstremalne, a bachantki w swojej pasji i uniesieniu łamią granice grawitacji. Tekst antycznej greki zderza się ze świetnym polskim tłumaczeniem Jerzego Łanowskiego, dzisiejsza muzyka Macieja Rychłego - z bachicznym akordem starożytności.
Tematem "Śpiewów Eurypidesa" są wyłaniające się z chóru kobiety - bachantki, które w zbiorowym uniesieniu sięgają do tego, co w człowieku najbardziej intymne i skrywane, ale w dewocyjnej ekstazie może być groźne i prowadzić do zbrodni, zarówno 2,5 tysiąca lat temu jak i dziś. Pieśni uruchamiają ciemne emocje - energie, które przy podejrzanej obecności Dionizosa, prowokują zdegradowany rytuał. Dwuznaczny obrzęd zwieńczony samosądem na odmieńcu próbującym zbyt odważnie przekroczyć społeczne tabu. Dionizos nie zapowiada tu nowego życia - podsuwa jedynie argumenty, by wskazać kozła ofiarnego.
Tomasz Rodowicz
"Gry [w] Pana Cogito"
Spektakl na podstawie tekstów Zbigniewa Herberta
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek
Choreografia: Teatr CHOREA
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski, Marcin Dobijański
Wizualizacje: Jaromir Dziewic, Piotr Wdówka
Współpraca literacka: Joanna Chmielecka
Obsada: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Dominika Krzyżanowska, Małgorzata Lipczyńska, Janusz Adam Biedrzycki, Hubert Domański, Sebastian Klim, Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek
Premiera: 8 listopada 2008, scena Fabryki Sztuki w Łodzi
Więcej: www.chorea.com.pl/spektakle/gry-w-pana-cogito
Zapis filmowy spektaklu: 26 marca 2011, Fabryka Sztuki w Łodzi
Realizatorzy: TVi LODMAN, Uczelniane Centrum Informatyczne Politechniki Łódzkiej
"Uczymy się grać, patrząc jak grają inni.
Jak jednak obserwator odróżni błąd graczy od posunięcia prawidłowego?
Przypatrz się temu co nazywamy grami.
Co jest im wszystkim wspólne?
Co jeszcze jest grą a co już nią nie jest?
Czy możesz podać granice?
Nie. Możesz je wytyczyć. Dotąd bowiem ich jeszcze nie wytyczono."
(Ludwig Wittgenstein, "Dociekania filozoficzne")
"Gry [w] Pana Cogito" to rozpisanie myśli poety na przestrzeń sceny. Precyzyjne poetyckie konstrukcje zostają rozłożone na części. Taki zabieg prowadzi do odsłonięcia ich elementarnych, żywych znaczeń oraz do wydobycia autentycznej siły słów. Fragmenty tekstów Zbigniewa Herberta składane są w nowe związki.
Trzy źródłowe środki teatralne - słowo, ruch i muzyka - budują rządzącą się własnymi prawami rzeczywistość sceniczną. Tworzą nierozerwalną jednię - nową choreę. Ruch nie ilustruje słowa, muzyka nie dopowiada treści. Dopiero z ich równoprawnego połączenia rodzi się wielopoziomowy świat przewrotnych znaczeń i fizycznie odczuwalnych napięć. Surrealizm przenikający obrazy sceniczne oddziałuje z jednakową siłą na zmysły, podświadomość i cogito.
Zmaganie z ideami Pana C. dokonuje się w szesnastu rozgrywkach. Każda rządzi się własnymi regułami rozpisanymi adekwatnie do zasad przewrotnej metody CHOREI. Gry z myślami poety stanowią próbę odpowiedzi na pytanie o to, co Herbert ma nam do powiedzenia w dzisiejszej rzeczywistości. Stwarzają okazję, żeby poeta sam zapytał nas, gdzie jesteśmy. Ale do kogo mówi? Kto go dziś słucha?
Tomasz Rodowicz
"Grotowski - próba odwrotu"
Spektakl na podstawie tekstów Jerzego Grotowskiego
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Choreografia: CHOREA
Scenografia: Paweł Korbus, Tomasz Rodowicz
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Obsada: Joanna Chmielecka, Julia Jakubowska, Małgorzata Lipczyńska, Janusz Adam Biedrzycki, Piotr Witkowski / Piotr Grabowski, Paweł Korbus, Tomasz Rodowicz
Premiera: 13, 20 sierpnia 2010, scena Fabryki Sztuki w Łodzi, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Retroperspektywy 2010
Więcej: www.chorea.com.pl/spektakle/grotowski-proba-odwrotu
Zapis filmowy spektaklu: 06-07 kwietnia 2011, Teatr na Woli w Warszawie
Realizatorzy: Festiwal XXI Warszawskie Spotkania Teatralne
Ten projekt jest ekscytujący i ryzykowny zarazem: "Jerzy Grotowski - największy rewolucjonista teatru XX wieku". Wracam do Grotowskiego po tylu latach, trochę z powodu buntu wobec tego, co z tą postacią zostało zrobione, a trochę z powodu poczucia, że jestem mu coś winien - po ludzku, ale przede wszystkim artystycznie. Po zobaczeniu jego "Apocalypsis cum figuris" w 1974 roku, zdecydowałem, że muszę robić teatr - bez odwrotu. Czuję, że dzisiaj mam potrzebę konfrontacji z jego praktycznymi dokonaniami, z jego myślą o teatrze, aktorze, człowieku, religii, ale nie poprzez kolejne wspomnienia, sympozja i seminaria, a poprzez praktykę ludzi, którzy chcą robić teatr i chcą wiedzieć, czy mają z nim jakiś związek, czy nie. Czy są to zamknięte drzwi, czy może został jakiś rodzaj rysy, śladu, niepokoju, piętna i dziedzictwa, wobec którego trzeba stanąć i okazać się go wartym albo się z nim zmierzyć i odrzucić?
Pracę nad tym projektem rozpocząłem z ludźmi, którzy ze względu na swój wiek nie mieli żadnego kontaktu ani z Grotowskim, ani z jego praktyką teatralną, parateatralną czy z okresu "sztuki jako wehikułu", ani z jego aktorami, czy kontynuatorami pracy. Wiedzieli o Grotowskim tyle, ile każdy przeciętny młody człowiek, czyli prawie nic. W większości przypadków ich postawa była zdystansowana. Raczej umiarkowane zainteresowanie niż fascynacja. Dla nich ten człowiek, który przewrócił światowy teatr do góry nogami, to obca, historyczna i zarchiwizowana figura kulturowa.
Była to idealna sytuacja wyjściowa. Ludzie ci gotowi byli bez ideologii i uprzedzeń rozpocząć pracę nad sprawdzaniem, kim lub czym jest dla nich Grotowski. Każdy z aktorów/performerów próbował znaleźć odpowiedź na ważne dla siebie samego pytanie: na przykład o to, jak ma się myśl Grotowskiego o aktorze, do pro-egocentrycznej edukacji studentów szkół teatralnych? Czy idea teatru, jako spotkania może mieć jakikolwiek punkt styczny z dzisiejszym polskim katolicyzmem? Czy można "wspierać się" Grotowskim w szukaniu własnej, osobistej tożsamości? W jakim stopniu jego zasady pozostają aktualne w murach szpitala psychiatrycznego? Czy można robić teatr/spektakl nie chcąc być aktorem? Najprawdopodobniej każda inna grupa ludzi stawiałaby inne pytania.
Ja pytam, czy w jego spuściźnie zostało cokolwiek, co ma znaczenie dla tych młodych ludzi? Jeśli tak, to należy to skonfrontować z ich myśleniem o sobie, o życiu, o teatrze i sztuce, i to oni sami się z tym zmierzą. Ja będę tylko między nimi chodził i będę mówił, czy wierzę, czy nie wierzę.
Tomasz Rodowicz
