Data: 27 sierpnia 2024 / wtorek
Godzina: 17:30, 19:00, 21:30
Miejsce: Sala C_101, Fabryka Sztuki w Łodzi, ul. Tymienieckiego 3
Wstęp: bezpłatny / konieczna wcześniejsza rezerwacja bezpłatnych wejściówek
Rezerwacja bezpłatnych wejściówek: od godziny 16:00, w poniedziałek, 29 lipca 2024 / przez portal kicket.com
Godzina: 17:30
Spekakl "Oratorium Dance Project" | 2011/12 | Teatr CHOREA | Polska
Reżyseria: Tomasz Rodowicz, Robert M. Hayden | Muzyka: Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek
Film: 9 grudnia 2011, Klub Wytwórnia w Łodzi | Realizator: Piotr Weychert
Czas trwania: 70 minut (bez przerw)
Wiek widzów: 12+
Godzina: 19:00
Spektakl "Muzg" | 2013 | Teatr CHOREA | Polska
Reżyseria: Tomasz Rodowicz | Scenariusz: Marcin Cecko
Film: 7 listopada 2015, Teatr Realistyczny w Skierniewicach | Realizator: Paweł Klepacz
Czas trwania: 95 minut (bez przerw)
Wiek widzów: 16+
Godzina: 21:30
Spektakl "2.0.4.5. Miniopera Metafizyczna" | 2018 | Teatr CHOREA | Polska
Reżyseria: Tomasz Rodowicz | Scenariusz: Katarzyna Knychalska
Film: 24 sierpnia 2018, Fabryka Sztuki w Łodzi | Realizator: Rami Shaya / Hollybaba
Czas trwania: 70 minut (bez przerw)
Wiek widzów: 14+
"Oratorium Dance Project"
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek
Kierownictwo artystyczne i reżyseria: Tomasz Rodowicz
Choreografia i reżyseria: Robert M. Hayden
Asystent choreografa: Aleksandra Maria Ścibor Infinity
Orkiestra symfoniczna i chór Filharmonii Łódzkiej pod batutą: Grzegorza Wierusa
Przygotowanie chóru Filharmonii Łódzkiej: Dawid Ber
Przygotowanie Chóru Młodej CHOREI: Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek, Jakub Pałys
Choreografia Chóru Młodej CHOREI: Lara Ward
Kwartet jazzowy: Hubert Zemler (perkusja), Mariusz Obijalski (fortepian), Wojtek Traczyk (kontrabas), Marcin Gańko (saksofony)
Reżyseria dźwięku: Krzysztof Sztekmiler
Reżyseria światła: Tomasz Krukowski
Kostiumy: Izabela Ofelia Śliwa
Pomoc przy wykonywaniu kostiumów: Anna Raczkowska
Wizualizacje: Paweł Korbus
Instruktorzy tańca: Julia Jakubowska, Aneta Jankowska, Joanna Jaworska, Maja Justyna, Małgorzata Lipczyńska, Urszula Parol, Magda Paszkiewicz, Justyna Sobieraj, Aleksandra Ścibor, Katarzyna Wolińska, Janusz Adam Biedrzycki, Paweł Grala, Wojciech Łaba, Jacek Owczarek, Krzysztof Skolimowski
Instruktorzy śpiewu: Joanna Chmielecka, Dominika Jarosz, Dorota Porowska, Elina Toneva, Tomasz Krzyżanowski, Maciej Maciaszek, Jakub Pałys
Premiera: 9 grudnia 2011, 22 czerwca 2012, Klub Wytwórnia, Łódź
Więcej: www.chorea.com.pl/spektakle/oratorium-dance-project
Zapis filmowy spektaklu: 9 grudnia 2011, Klub Wytwórnia w Łodzi
Realizator nagrania: Piotr Weychert
"Oratorium Dance Project - CHOREA - Łódź", to międzynarodowy edukacyjno-artystyczny projekt taneczno-muzyczny, na 200-osobową grupę artystów, zawodowców i amatorów. Przecina on całe nasze miasto wzdłuż i wszerz, by połączyć trzy generacje oraz ludzi pochodzących z bardzo różnych środowisk łódzkich, którzy w innych okolicznościach nie mieliby szansy na spotkanie…
To wyzwanie które rzucamy temu szaremu miastu.
To pytanie o naszą tożsamość, nasz gniew/wściekłość i miłość.
Nie próbujemy tworzyć rekonstrukcji, enklaw ani odtwarzać kontekstu estetycznego, który by pozwalał na najpełniejsze oddanie odległych i współczesnych tradycji, ale sięgamy po źródło, motyw, fragment i staramy się nim uderzyć, odbić od fabrycznych murów, od kawałka blachy, rozpadającej się cegły i betonowej podłogi, by coś w sobie samych zobaczyć i usłyszeć.
To poszukiwanie swojego miejsca i swojej drogi w bieganiu po moście pomiędzy czymś bardzo odległym a czymś bardzo współczesnym. Pomiędzy pytaniem kim mamy być, a pytaniem kim byli geniusze, którzy byli wygnani, płonęli za nas na stosach, lub kończyli jako szaleńcy. Wtedy Eurypides, Arystofanes, zadają nam te same pytania.
Po to jest teatr, żeby nie szukać tożsamości przez ścianę ekranu, przez zero-jedynkowe wartościowanie, ale usłyszeć bezpośrednio „w realu” od innego człowieka komunikat, w którym na różne sposoby będzie zadawane to samo pytanie: kim jesteśmy, w jaki sposób działamy, po co, dla kogo? Dlaczego jesteśmy jedynym gatunkiem, który wyrzyna sam siebie, pragnąc w głębi serca najbardziej miłości i obecności boga.
Tomasz Rodowicz
"Oratorium Dance Project" został uznany przez mieszkańców Łodzi za najważniejsze wydarzenie kulturalne 2011 roku i otrzymał nagrodę "Energia Kultury", a także nagrodę "Punkt dla Łodzi" przyznawaną przez organizacje pozarządowe oraz "Złotą Maskę" od łódzkiego środowiska teatralnego.
W sposób oczywisty dla uczestników projektu praca nad "Oratorium Dance Project" zaowocowała udziałem w kolejnych działaniach społeczno-artystycznych CHOREI, takich jak:
- Projekty muzyczne: Wielki Chór Młodej CHOREI / Chór Teatru CHOREA, "Gilgamesz", "Koncert Pieśni Antycznych", "Lulabajki", "Rytm języka"
- Projekty teatralne i performatywne: "Szpera 42", "Bachantki", "TOV/Dobro", "Brzydal", "Z drugiej strony", "Vidomi"
- Wieloetapowy projekt artystyczno-społeczny: "UWAGA Człowiek! Napięcia miasta"
"Muzg"
Reżyseria: Tomasz Rodowicz
Scenariusz i dramaturgia: Marcin Cecko
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski, Marcin Cecko, Kuba Krzewiński, Tomasz Rodowicz
Wizualizacje: Maria Porzyc, Rami Shaya
Scenografia: Korbus
Światło i dźwięk: Tomasz Krukowski
Kostiumy: Katarzyna Jasińska (grafika), Dominika Krzyżanowska Gorzkiewicz (pomysł), Aloha From Deer (wykonanie)
Obsada: Joanna Chmielecka, Małgorzata Lipczyńska, Adrian Bartczak / Michał Jóźwik, Janusz Adam Biedrzycki, Robert Wasiewicz
Do spektaklu zdjęć użyczyli: Rami Shaya, Paulina Matuszewska, Rafał Kalabiński, Piotr Wdówka oraz aktorzy ze zbiorów prywatnych
Specjalne podziękowania dla Aloha From Deer za wykonanie kostiumów do spektaklu
Specjalne podziękowania dla Laurie Anderson za zgodę na wykorzystanie utworu "Big Sicience" w spektaklu
Premiera: 22, 23, 24 listopada 2013, Teatr Szwalnia, Łódź
W spektaklu wykorzystywana jest lampa stroboskopowa
Więcej: www.chorea.com.pl/spektakle/muzg
Zapis filmowy spektaklu: 7 listopada 2015, Teatr Realistyczny w Skierniewicach
Realizator nagrania: Paweł Klepacz
Najnowsze technologie i nauki ścisłe stwarzają obecnie niewygodną, a chwilami żenującą sytuację dla sztuki i całej tzw. humanistyki, ponieważ wchodzą bez zezwolenia w zakres pytań i problematyki zastrzeżonej wyłącznie dla "duchowej" i filozoficznej aktywności człowieka. To co było do niedawna wyłącznie domeną filozofów, artystów, pisarzy, twórców, poetów, teologów, etyków i proroków, staje się obszarem penetracji neurochirurgów, neurofizjologów, fizyków, informatyków i biologów.
Dzięki obrazowaniu pracy mózgu coraz dokładniejszym rezonansem magnetycznym i najnowszym generacjom tomografów, naukowcy potrafią ściślej zdefiniować i pobudzać miejsca w naszym mózgu, odpowiedzialne za kreatywność umysłu i duszy. Umieją je komputerowo rejestrować, odtwarzać, manipulować świadomością i pamięcią człowieka. Umieją uniezależniać te obszary od woli badanego. Niedawno wyhodowali nawet sztuczny mózg, nadając mu wdzięczną nazwę "organoid". Z drugiej strony, w płynnej, ponowoczesnej pustce, utraciliśmy stałe punkty odniesienia i w mglistej relatywności wartości, mając w rękach gadżety i cuda najnowszych rozwiązań technologii, rodzi się w nas coraz mocniejsza potrzeba obiektywnego uporządkowania ludzkiego świata, wyodrębnienia w nim stałych niezależnych.
Nową wyrocznią, nadzieją i największym fetyszem XXI wieku staje się mózg. Nie mówimy więc już o umyśle, o duszy, świadomości czy JA - tutaj definicje są płynne, wieloznaczne i łatwo podlegają zakwestionowaniu. Mózg jest obiektywnym, półtorakilogramowym, galaretowatym obiektem, który do niedawna stanowił największą tajemnicę ludzkości (nie tylko z perspektywy ewolucji ale i funkcjonalności, kreatywności, a także nieprzewidywalności i szaleństwa). Nareszcie jesteśmy w stanie tą tajemnicę badać, odkrywać, manipulować nią i zamieniać w przedmiot kultu. Mózg jest przecież twórcą i odtwórcą wszystkiego we wszechświecie, co nie jest czystym tworem natury! (Zresztą mózg świetnie już manipuluje samą naturą.) Rozszyfrowując jego kody dostępu, wierzymy, że możemy odkryć prawdę absolutną, niepodważalną - bo mierzalną, równomiernie pofałdowaną i podlegającą weryfikacji i eksperymentom.
Nasz spektakl jest próbą zapytania o to, co ludzkie w tym wszystkim. Jest pytaniem o to, czy można w takiej perspektywie, na własny użytek, zdefiniować to co międzyludzkie czy ponadludzkie. Czy wszystko da się już zredukować i zapisać w neuronalnych schematach impulsów elektro-chemicznych?
W spektaklu grupa "badaczy" finalizuje wieloetapowy projekt, w którym poddaje własne ciała i umysły ekstremalnym eksperymentom. W końcowym etapie swoich badań definiują osobiste punkty odniesienia i perspektywy, ukazując sprzeciw (i bezradność?) tego co człowiecze, wobec arogancji i bezwzględności nauki i technoideologii.
Tomasz Rodowicz
"2.0.4.5. Miniopera Metafizyczna"
Koncepcja i reżyseria: Tomasz Rodowicz
Scenariusz: Katarzyna Knychalska, Tomasz Rodowicz
Muzyka: Tomasz Krzyżanowski
Choreografia: Joanna Jaworska-Maciaszek
Scenografia: Tomasz Rodowicz
Kostiumy: Daria Szymańska, Katarzyna Romańska (asystentka)
Projekcje: Rami Shaya
Światło: Tomasz Krukowski, Tomasz Kubiak
Dźwięk: Marcin Dobijański
Zdjęcia: HaWa
Obsada: Joanna Chmielecka, Bartosz Figurski, Joanna Jaworska-Maciaszek, Majka Justyna, Michał Jóźwik, Aleksandra Kugacz-Semerci, Tomasz Rodowicz, Mertcan Semerci / Tomasz Hołubowicz, Daria Szymańska
Kwartet smyczkowy Befane: Kamila Wójcicka-Maciaszczyk (pierwsze skrzypce), Małgorzata Kwaśniak / Barbara Solnica (drugie skrzypce), Małgorzata Sielatycka-Sobczyk (altówka), Zofia Łęczycka (wiolonczela)
Premiera: 24 sierpnia 2018, scena Art_Inkubatora w Fabryce Sztuki w Łodzi, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Retroperspektywy 2018
Więcej: www.chorea.com.pl/spektakle/miniopera-metafizyczna
Zapis filmowy spektaklu: 24 sierpnia 2018, Fabryka Sztuki w Łodzi
Realizator nagrania: Rami Shaya / Hollybaba
"2.0.4.5. Miniopera metafizyczna" jest pytaniem o ludzką podmiotowość w czasach postludzkich. Za 30 lat sztuczna inteligencja uniezależni się od człowieka, a człowiek dzięki najnowszym technologiom będzie w stanie wyeliminować choroby i uzyskać nieśmiertelność. To nie jest science fiction, to już się dzieje.
Kim będzie człowiek w erze maszyn? Jak definiować swoją tożsamość? Czy szukać sensów i przesłań w największych tekstach ludzkości? Czy iść za tym, co stworzył człowiek? Za tym co już teraz zaczyna wymykać się z ludzkich rąk, a jednocześnie daje ludzkości nadzieję na nieśmiertelność? A może trzeba szukać najważniejszej wiedzy w tym co zapisane jest w naszym ciele? Takie pytania musimy stawiać już dziś, zanim będzie za późno...
Tomasz Rodowicz
